من به آینده ی روشن تو ایمان دارم...

فرزندم! به تو یاد خواهم داد که خیال باف باشی و زندگی را ساده تر از چیزی که هست تصور کنی.
به تو یاد خواهم داد که واقع بین باشی و عبور بی بازگشت ثانیه ها را جدی بگیری و زندگی را،عمیقا زندگی کنی.
به تو یاد خواهم داد که خودت را دوست داشته باشی که برای رشد یک انسان،هیچ چیزی با ارزش تر از خودباوری و پذیرش خویشتن نیست.
به تو یاد خواهم داد که شکست خوردن چیز بدی نیست،زمین خوردن چیز بدی نیست که اگر زمین خوردی، دوباره بلند شوی و اگر شکست خوردی،دوباره از نو بسازی.
به تو یاد خواهم داد که فردیت خودت و آدم ها را بپذیری و هرگز خودت را با کسی مقایسه نکنی،که مقایسه،معادله ی آرامش و پیشرفت تو را به هم می ریزد.
به تو یاد خواهم داد که خوشبختی،ارتباط چندانی با شرایط ندارد،خوشبختی احساسی ست که تو باید آن را تحت هر شرایطی بلد باشی.
به تو یاد خواهم داد که هرگز منتظر نباشی کسی از راه برسد و حال تو را بهتر کند،یاد خواهم داد که خودت حال خودت را خوب کنی و با ساده ترین اتفاقات و چیزها برای خودت دلخوشی بسازی. به تو یاد خواهم داد که در انتظار تایید و تشویق دیگران نباشی و قبل از هر کسی،خودت،به خودت افتخار کنی.
به تو یاد خواهم داد که راهت را با منطق و احساست پیدا کنی و کاری نداشته باشی که دیگران از چه مسیری می روند،که شاید اکثریت اشتباه می روند،که هرگز نمی توان درستی یک مسیر را از میزان آدم هایی که قبولش دارند،فهمید.
به تو یاد خواهم داد که در زندگی به دو چیز بیشتر از هر چیزی معتقد باشی،یکی خدا و دیگری خودت که آدم های بدون اعتقاد حقیقتا ترسناکند.
فرزندم!به تو یاد خواهم داد که عاشق باشی و قبل از هر کسی عاشق خودت...
که اگر عاشق خودت باشی هیچ خلاء هیجانی و عاطفی تو را به توهم عاشق شدن نمی رساند و قلبت،هر لبخند و نوازشی را عشق نمی داند
فرزندم!تو دوست داشتنی هستی،خواستنی هستی،و قبل از هر چیزی با اراده و قوی هستی،من ایمان دارم که تو کارهای بزرگی خواهی کرد،
من به تو،
من به آینده ی روشن تو ایمان دارم...